donderdag 22 januari 2009

Existentiële crisisbestrijding voor beginners

Door de huidige media-aandacht aan de economische malaise wordt er weinig - zeg maar gerust veel te weinig – aandacht besteedt aan een andere crisis. Een persoonlijk crisis waar eenieder in zijn leven mee te maken krijgt. Sommige vaak, andere zelden. Ik doel hier op de existentiële crisis. Wat doe ik hier? Waarom? Wat voor zin heeft mijn bestaan in dit ondermaanse tranendal? Hoe moet ik dit leven invulling geven zonder gillend gek te worden?

Mentale armoede is de gesel van deze tijd. Door de voortdurende aandacht op woon- en werkcarrières, consumentenverlangens, de ‘BV Ik’ en andere strapatsen zijn veel mensen - nee U natuurlijk niet – mentaal straatarm. Dat komt omdat er onvoldoende tijd en aandacht wordt geïnvesteerd in de dingen waar het om draait. Charlatans haken hier handig op in met wonderolievarianten zoals life hacking, personal coaching en esoterisch geheimen. Wat ze gemeen hebben? Ze kosten meer dan ze opleveren. En dat terwijl we allemaal best weten hoe de vork in de steel zit. The best things in life are free. Zo was het en zo hoort het ook te zijn.

Geluk komt van binnenuit en wie het daar niet vindt, vindt het nergens. Nimmer! Helaas pindakaas voor de gelukszoekers onder U! Door te kuieren, in vriendschappen te investeren, contempleren, te zuipen, achterover te hangen en iedere dag te accepteren zoals deze is peinst U zich rijk. Een goedgevulde bankrekening levert het niet op evenmin als een leasebak die groter is dan uw ego. Maar wat zou het? Eten uit eigen moestuin, filmavonden met vrienden, eten met dierbaren en innerlijke rust. Wat wilt U nog meer? En een stevige borrel om alles dragelijk te maken, oké, maar afgezien daarvan heeft U alles wat U begeert. Klaar. Rust.

woensdag 21 januari 2009

Was will das Weib?

Het schijnt dat 32 procent van Nederland zich er regelmatig begeeft. Om er te kijken. Om er indecente voorstellen te doen. Om te gluren maar bovenal om verlichting van hun elementaire eenzaamheid te zoeken. Ik heb het hier over het fenomeen internet dating. Hoewel digitaal bemiddelen een passendere term zou zijn mits er daadwerkelijk bemiddeld werd.

Een statig geblondeerde koppelaarster van voor in de vijftig die een catalogus vol met armlastige vrouwen uit Stalinistische landen achter het voormalige IJzeren gordijn doorbladert en u na verloop van tijd een secuur uitgezochte selectie toont, die tijden zijn helaas vervlogen. Online wordt er zelf gezocht in de schier onuitputtelijke bron van vleeswaren. Vlijtig wordt het beeldmateriaal afgewerkt op zoek naar de hoofdprijs. En voor de zekerheid ook de troostprijzen, u bent toch geen dief van uw eigen geluk?

En zo zag ik alle soorten vrouwen voorbij komen. Mooi, geil, onnozel, attractief, knap, oud, lelijk, schattig, nog lelijker etc. En alle varianten van eigenschappen die je aan korrelige foto’s kunt toekennen. Alsof ik in de jury des levens zat, alsof ik God zelve was die op de laatste dag een oordeel over ieder mens velt. U mag blijven; U gaat naar het voorgeborchte van de hel. Vraatzucht: foei, een van de zeven zonden! Oftewel penitentie voor onbepaalde tijd. Ach, waar is de tijd gebleven dat de mens wikt en God beschikt?

Ondertussen moet de zorgvuldig gemaakte vrouwenselectie wel benaderd en gepaaid worden, het eeuwenoude minnespel draait om geven en nemen. Om het juiste te kunnen geven verschaffen de ‘profielen’ van de uitverkorenen de broodnodige informatie voor de digitale Casanova. Mag ik hier wel opmerken dat de ontluistering groot is als men de ontboezemingen van deze deernen tot zich neemt? Ik herinner mij dat ik vriendelijk doch streng werd toegesproken door mijn ouders als ik te veel wensen op mijn jaarlijkse verlanglijst voor de goedheiligman schreef. Deze reprimande hebben velen blijkbaar niet gekregen of met de jaren verdrongen.

Bij het lezen van de (dwingende) wensen vergaat interesse, lust en moed in willekeurige volgorde. Ach en wee! Deze schepsels willen compensatie voor wat ze in het dagelijkse leven nooit hebben gekregen of zullen krijgen. Omdat ze het waard menen te zijn? Gebaseerd op illusies, slechte NET5 series en verwendheid slaan de luxepaarden op hol. Ze pogen levens te leiden die gestoeld zijn op materiële extase. Er moet immer en ver gereisd worden. Eten en drinken doe je uiteraard niet binnenshuis, spontaniteit is een omnipotente factor en alles, echt alles gebeurt met passie. Dames die passievol schijten, ik moet ze nog tegenkomen maar ze bestaan blijkbaar en masse.

U begrijpt dat ik het toetsenbord ver van me af legde en gemoedelijk onderuit zonk op mijn behaaglijke bank. Wat verwachten deze wieven nu? Dat ik daaraan kan of ga voldoen? Stel dat ik er aan zou kunnen voldoen, dan zou het bij buurtsuper of kroeg om de hoek toch al meteen raak zijn. Bam! Waarom zou ik dan met zulke schier bovenmenselijk kwaliteiten mijn geluk nog online gaan beproeven, bij wezens die het in de echte wereld blijkbaar niet eens lukt?

Tijd voor een borrel toen ik me plots bedacht: "waar gaat de wereld heen als indrinken vereist is om voldoende moed te verzamelen om online te gaan daten?"

maandag 19 januari 2009

Gezocht: Hulp bij onderontwikkelde wooncarrière

Onlangs werd ik met de neus op de feiten gedrukt: men kan carrière op woongebied maken. Sterker nog, men wordt ten zeerste geacht carrière te maken qua woonstijl, anders valt men op sociaal vlak faliekant door de mand. Ik dacht altijd dat wonen tot de basisbehoeften van Mazlov behoorde. Zelfs topper Froger zong daar ooit over. Een dak boven je hoofd waaronder je beschermd bent tegen de ongemakken en gevaren van de buitenwereld. Ik had het grondig mis en blijk nu een heuse woonparia, een huurpauper te zijn. Schande alom!

Stijgen op de woonladder blijft - ondanks de economische roerige tijden – het nationale devies. En omhoog is de enige acceptabele route. Het idee dat mensen ergens blijven wonen omdat ze het er naar hun zin hebben, tevreden zijn en geen aanvullende wooneisen hebben is niet meer van deze tijd. What was I thinking? Sterker, het bleek een regelrechte belediging te zijn, een vlakke hand in het gezicht van de eerzame en hardwerkende wooncarrièremakers. Wie dacht ik wel niet te zijn dat ik me aan mijn sociale verplichtingen kon onttrekken? Juist door sujetten als ik stagneert de huidige huizenmarkt. Als ik me niet zo lafhartig aan mijn burgerplichten zou onttrekken, zou ons land, sterker nog, de hele wereldeconomie, er een stuk florissanter voorstaan.

Huizen staan momenteel helemaal niet lang te koop omdat de vraagprijs niet aansluit op de markt, welnee! Het probleem is dat de woningmarkt ontwricht is door kortzichtige mannetjes, waarvan ondergetekende een exemplarisch geval is. Alleen egoïstische landverraders doen niet mee aan het nationale vastgoed-piramidespel. Waarom tevreden zijn als je maar liefst drie kookeilanden uit je overwaarde kunt onderhandelen? De koopwoning is de hedendaagse spiegel van de ziel en tevreden zijn is niet iets op trots op te zijn. Dat U het even weet.

maandag 12 januari 2009

To cheat or not to cheat

Dat ik tijd kon vrijmaken om U dit te typen verbaast me; de afgelopen dagen heb ik nergens tijd voor. De reden? Iemand die zich vriend noemt verblijdde me op mijn verjaring met Kings Bounty - The legend. De opvolger van old school jaren negentig computergame. Afgelopen decennium gebruikte ik de computer voor van alles behalve games. Halfslachtig installeerde ik daags na de verjaring – om het opruimen van de volle asbakken en halflege blikjes lauw bier uit te stellen – het spel. Handleidingen zijn voor mietjes dus dit spel had alleen een schijn van kans als het bijzonder intuïtief was en/of daadwerkelijk in het verlengde lag van de 18 jaar oudere voorganger. Laat ik het zo zeggen: de asbakken en biercontainers stonden anderdaagse onaangeroerd verspreid in mijn optrek. Naast level 4 was ik ook in bezit gekomen van donkere wallen, contactlenzen als matglas en een hervonden verslaving. Wat had ik gedaan? Waarom liet ik mij zo gaan?

En nu tien dagen later, wordt die vraag steeds nijpender en moet er een adequaat antwoord komen. Hoe kan een spel dat zo doorzichtig en voorspelbaar is, zo’n aantrekkingskracht uitoefenen? Het schrijnende is dat ik al sinds een week in het bezit van de cheat codes. Niet langer hoef ik me gedwee door de 30 levels heen te worstelen, ik kan god spelen in deze wereld en binnen een avond alles gezien en gedaan hebben wat Kings Bounty te bieden heeft. Klaar. Uit. Waarom ik dat niet doe? Kan ik mezelf niet meer recht in de spiegel aankijken? Word ik als dit bekend wordt als een paria behandeld door de maatschappij, door voormalige vrienden en familieleden met de nek aangekeken en beschimpt? Was dat het maar, dan had ik een legitieme reden voor deze naar waanzin riekende vorm van escapisme.

De waarheid is veel treuriger. Het laffe vermaak geeft me houvast en fungeert als surrogaat voor echte voldoening in deze barre tijden waarin we leven. Gamen betekent niet hoeven meedoen in de boze buitenwereld. Sterker nog: Gamen is de wereld. Heeft u het nummer van Stichting Korrelatie bij de hand?