Daar komen brokken van

Dries is zojuist over zijn nek gegaan. Gelukkig niet op de bank waar hij bleker en bleker zat te worden, maar gewoon op de pot die hij net op tijd bereikte. De brokken schenen er in het rond te vliegen. Dat krijg je ervan als je op een snikhete dag sushi gaat eten bij een Japanner met een Tilburgs accent. Nu heb ik diezelfde sushi ook gegeten, maar niet de sloten bier waarmee Dries ’t geheel wegspoelde. Wellicht dat een en ander met elkaar samenhangt. We kennen elkaar al jaren, maar dat was niet de reden dat we daar zaten. We hadden namelijk afgesproken om zijn nieuwe project te bespreken. Internet is namelijk helemaal de bom volgens Dries en als je niet de boot wil missen moet je online goed bezig zijn.

Dat van die boot missen is sinds de gebarsten internetzeepbel een heikel punt bij Dries. Hij was rond de eeuwwisseling druk bezig met spraakherkenningsoftware en om de kosten te drukken had hij een groot deel van de werkzaamheden ge-outsourced. Programmeren konden ze wel in de Oekraïne, maar hun Nederlandse vertalingen sloeg als een tang op een varken. Ik heb Dries er destijds nog zo voor gewaarschuwd, maar luisteren? Ho maar! Dat zie je vaker bij visionairs, vanaf hun goddelijke hoogte zien ze het grote geheel, maar ze zijn totaal niet bezig met de praktijk. Kortom, een beursgang zat er niet in en Dries was zijn Zilvervloot spaarcenten kwijt. Maar je bent entrepreneur of niet, dus Dries heeft nieuwe grootse plannen.

Tijdens de sushi-lunch deed hij hieromtrent een en ander uit de doeken. Ik stond er van te kijken, dit had ik niet verwacht! Het internet versnellen met gefilterde gier, sociale netwerken smeren met koolzaadolie en glasvezel vervangen door hennep. Was dit de Dries die ik zo goed kende? We hadden nog samen in Nuenen op de kazerne gezeten. Totdat ik eraf flikkerde en drie dagen in de ziekenboeg lag. Samen ons eerste vriendinnetje gedeeld, zelfs een keer tegelijkertijd. Al 15 jaar denk je elkaar te kennen en dan dit. Van welke zotheid was hij bevangen? En hoe zou ik hem van deze waanideeën kunnen bevrijden? Daar zal ik later op terug komen, eerst naar de uitwerking van zijn idiote plan.

En zo gaat het nog pagina's lang door en zulke epistels als hierboven krijg ik regelmatig toegestuurd. Totaal onbekenden – althans voor mij – brengen mijn persoon in verband met van alles en nog wat. Of ze gebruiken aliassen alsof ze bang zijn dat ik ze herken. Alsof ze iets te verbergen of te vrezen hebben. Waarom vraag ik U? Afgunst? Willekeur? Smaad? Ongein? Geen flauw idee. Amusant vind ik het overigens wel. Meestal print ik ze uit en aan het eind van de week lees ik ze door. Onderuit hangend op de bank werkt dat heel ontspannend. Een aanrader, zeker als u de slaap moeilijk kunt vatten. Wellicht moet ik ze een keer bundelen in een boekje: Brieven aan een bankhanger. Kluun en Sonja, ik kom eraan!