Vliegende schildpadden

Turtles can fly (orginele titel: Lakposhtha parvaz mikonand) werd geschreven, geregisseerd en geproduceerd door de Iraanse regiseur Bahman Ghobadi. Toen het Westen het einde van de oorlog in Irak aankondigde, startte Ghobadi met de opnames van een film waarin Bush noch Saddam een hoofdrol kregen. De echte ster van de film is de Iraakse bevolking omdat niemand het over hen had. In de westerse media waren zij slechts figuranten. Ghobadi draaide de rollen om en liet in de film het verhaal van de kinderen van Irak aan bod komen, en maakte van hen de hoofdrolspelers. Bush en Saddam verdwenen van de voorgrond en kregen slechts een bijrol. De kinderen die in de film aan het werk zijn, zijn lokale kinderen zonder enige acteerervaring. Het resultaat zijn ongepolijste en indringende opnames.

Turtles can fly is een harde film die de schrijnende realiteit schetst van de levensomstandigheden van de inwoners van Irak die verdwaasd achterbleven na de oorlog. Vanuit het perspectief van de kinderen komen er pijnlijke, schokkende details aan het licht. Het landschap waarin het verhaal zich afspeelt werpt een donkere schaduw op het geweld en de tragedie, maar de volwassenen noch de kinderen lijken de moed op te geven en proberen te overleven en hun leven structuur te krijgen. Ghobadi droeg deze film op aan alle onschuldige kinderen in de wereld, die het slachtoffer zijn geworden van politiek, dictatuur of geweld.

De film is overigens onder moeilijke omstandigheden gemaakt. Zo kwam Ghobadi bij de productie zoveel geld tekort dat hij zijn huis moest verkopen en van kennissen geld moest lenen om de film te kunnen monteren. Turtles can fly is technisch gezien minder sterk dan A time for drunken horses, een eerdere film van Ghobadi. De montage is minder strak en sommige scènes lijken wat gezocht. Al bij Al een indrukwekkende film. Dank aan de Belgische zender Canvas om deze bijzondere film op een doodgewone zondagavond uit te zenden. Ongetwijfeld kunt U deze film ook waarderen!