Wat een soap in het pittoreske Wognum en omstreken. DSB failliet, een half afgebouwd museum voor magisch realistische kunst, meutes voor de deur en een schrale kerst voor iedereen met een tokkie-lening. Dat is, beknopt samengevat, het hele bankdebacle van afgelopen weken. Ik zal er niet omheen draaien: onderuitgezakt op de bank kijk ik er graag naar. Niet te lang overigens, ik erger me namelijk snel aan dat gefoeter van al die mensen.
Dat snap ík dan weer niet: als je een achtergestelde lening hebt ben je nu eenmaal het haasje bij een faillissement. Dat staat zelfs in de grote lettertjes van het contract. Maar toch wordt er alleen maar geklaagd dat ze door alles en iedereen bedrogen zijn. En wie gaat na het Icesave-fiasco meer dan een 100.000 euro op een spaarrekening, en dan nog wel bij ome Dick, zetten? Dat blijken dan ook nog eens duizenden ‘gedupeerden’ te zijn. Tenenkrommende onwetendheid? Of zou het toch te maken hebben met de riante rentevergoeding? Komt het dan uiteindelijk neer op hebzucht? Hoe banaal dit alles!
Ik zal u verklappen dat onder mijn bank een enveloppe met tientjes ligt. Voor het geval de pizzakoerier aan de deur staat. Of een collectant voor een goed doel dat me wél aanstaat. En het bespaart me het troosteloze aanzicht van die rijen bij de pinautomaat. Maar niet verder vertellen, ik heb geen behoefte aan een bankrun.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten