Laatst lag er weer zo’n ongevraagde Volkskrant Banen in de bus. Ideaal voor de kattenbak, maar die heb ik niet. Evenmin een baan, dus eigenlijk behoor ik tot de doelgroep. Wat een fijn gevoel is dat overigens: tot de doelgroep horen. Vindt U niet?
Afijn, onder het genot van een verse kop filterkoffie, bladerde ik de krant door. De titel op de voorpagina dekte in dat opzicht goed de lading. De ene vacature naar de andere kwam voorbij. Het enige artikel dat tot nadere lezing uitnodigde droeg de titel Gek van de keuzes. "Gek", dacht ik, "dat overkomt mij zelden". Of beter gezegd nooit. Tenminste, ik kan me niet herinneren dat ik ooit gek ben geworden en al helemaal niet van keuzestress. En dat is ook nergens voor nodig want het is heel simpel. Je gaat iets doen. Of niet. En als je het zat of klaar bent ga je het niet meer doen. Dan ga je wat anders doen - op de bank zitten bijvoorbeeld - of gewoon niets doen. Lekker lanterfanten. Uit de neus pulken (wel daarna handen wassen!), uit het raam staren of een blokje om. Kortom, het maakt niet veel uit wat je doet. Als je het maar doet. Of niet, dat kan natuurlijk ook. Capiche?
Maar daar denken de sponsoren van desbetreffende artikel anders over. We moeten namelijk gecoacht worden, jawel. Dat de geraadpleegde hoogleraar psychologische functieleer van de Universiteit Utrecht ook niet de urgentie van keuzestressbehandeling inziet doet er verder niet toe. Zoals gezegd, er moet gecoacht worden. En dat kan - hoe toepasselijk - op allerlei manieren. Een daarvan is e-coaching en de coaches Simone en Marleen gaan komende maand online met U aan de slag. Alsof het niets is. En dat klopt, de cursus is geheel gratis. Wat overigens niet heel bijzonder is; sinds het boek Free van Chris Anderson is het weer heel salonfähig om diensten of producten gratis weg te geven. Overigens een ideale marketingstrategie want bij het vervolgtraject moet normaliter diep in de buidel worden getast. Net als vroeger de dealer op het schoolplein. De eerste keer is gratis… Maar genoeg zijpaden, we hadden het over het gewichtige onderwerp keuzestress.
Met name Uw keuzestress daar ik, zoals gezegd, hiervan verschoond ben. Toch val ik wat betreft leeftijd weldegelijk in gevarenzone, maar waarom ervaar ik dan geen keuzestress? Genetische superioriteit? Heb ik onvoldoende luxe om aan luxe-problemen te lijden? Ben ik simpelweg geen zeikerd? Voldoende levenservaring? Of zit ik nog in de fase van ontkenning? Wat een keuzes! En wederom geen stress. Snapt U het nog?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten