Vers van de pers: Rusland onder het Noorden Pool

Vanaf locatie brengt Thierry de Kouterse - onze razende reporter - U wederom het laatste internationale nieuws, vandaag vanaf de Noordpool.

De Russische ontdekkingsreizigers hebben de vlag van hun land op zeebedding 4,200m onder het Noorden Pool geplant om de eisen van Moskou aan het Noordpoolgebied te bevorderen. De rust-proof vlag van het titaniummetaal werd door ontdekkingsreizigers gebracht die reizen in twee mini-onderzeeërs, in wat om de eerste expeditie van zijn soort wordt verondersteld te zijn.

Één van de twee schepen heeft de moeilijke reis terug naar de oppervlakte voltooid. Het smeltende polaire ijs heeft geleid tot concurrerende eisen over toegang tot Noordpoolmiddelen. De eis van Rusland aan enorm omhult van grondgebied in het Noordpoolgebied, gedachte om olie, gas te bevatten en de minerale reserves, is uitgedaagd door andere bevoegdheden, met inbegrip van de V.S.. De leider van de opdracht, de ontdekkingsreiziger en de parlementariër Artur Chilingarov, vroeger verteld itar-Tass nieuwsagentschap dat zijn mini-onderzeeër "het vlotte" landen op de zeebedding had.

De "geelachtige grond is rond ons, worden geen overzeese bewoners gezien," hij zei. Mini-onderzeeërs, mir-I en mir-Ii, werden gebracht aan het Noorden Pool door de twee schepen in de Russische expeditie - atoomice-breaker en een onderzoekschip. De expeditie vastgestelde weg vorige week van de haven van Moermansk op zoek naar geologisch bewijsmateriaal om de eisen van Moskou aan de resource-rich Noordpoolzeebedding te steunen.

De wetenschappers aan boord van de onderzeeërs zijn ook van plan om steekproeven van Noordpoolflora en fauna te verzamelen. De Russische gemelde media vorige week dat de schepen kort van door buitenlandse vliegtuigen, maar deze eis de steel werden verwijderd werden geminimaliseerd door de expeditieleider. De terugkeer van de onderzeeërs van de zeebedding aan de oppervlakte wordt beschouwd als gevaarlijkste deel van de reis. De schepen riskeren opsluitend onder het Noordpoolijs tenzij zij terug naar het nauwkeurige punt kunnen navigeren waar zij van begonnen. "Het is als het zetten van een vlag op de Maan."

Thierry bedankt en dat U weer even op de hoogte moogt zijn.

This is Sparta!

Sparta vreest niemand. Liever strijdend ten onder gaan, dan te knielen voor barbaarse tyrannie. Dit is in het kort de boodschap van de actiefilm 300, waarin de Spartaanse koning Leonidas en zijn bondgenoten ten strijde tegen de barbaarse Perzen onder leiding van de overmoedige Xerxes. Hoewel ze maar met driehonderd man zijn, winnen de Spartaanse hoplieten slag na slag. Zij vechten voor hun land, hun volk en hun idealen maar bovenal voor vrijheid. Ze geven graag hun levens om de wereld van mysticisme en tirannie te bevrijden. Anders dan de troepen van Xerxes die slaafsheid en onderdanigheid wordt toegeschreven. Dat U het even weet.

300 is gebaseerd op de graphic novel van Frank Miller die bekend is van o.a. Sin City dat twee jaar geleden al een succesvolle Hollywood-bewerking kreeg. De uitgebreide achtergrond van 300 vinden we terug bij de geschiedschrijver Herodotus (485 v. Chr. - 425/420 v. Chr.). In zijn historische verhandelingen beschrijft hij hoe de Griekse stadstaten zich verzamelden onder leiding van Sparta, wiens soldaten beschouwd werden als de best getrainde soldaten ter wereld. Uit politieke en religieuze overwegingen kon het Griekse leger niet op volledige sterkte aantreden. Leonidas voorzag de uitkomst van de veldslag al en koos zelf 300 hoplieten. Het totale Griekse leger bestond uit ongeveer 4000 man.

Volgens Herodotus had Xerxes meer dan 3 miljoen man en dronken ze hele rivieren leeg. Sterke verhalen die we met een korreltje zout nemen; U moet niet alles geloven wat die oude Grieken U willen doen geloven. Enfin, Leonidas koos een nauwe pas in de bergen, bij Thermopylae, als de plaats waar de Grieken met de Perzen de strijd zouden aangaan. Deze bergpas was zo nauw dat twee strijdwagens slechts met moeite naast elkaar konden rijden. Aan de ene kant was een steile berghelling, aan de andere kant een hele steile klif. De militaire betekenis van Thermopylae was beperkt; in de westerse geschiedschrijving kreeg het de status van schoolvoorbeeld van een heldhaftige nederlaag. Het was echter geen keerpunt in de oorlog. Er kon niet worden voorkomen dat Perzen Athene plunderden, maar het gaf de bevolking wel de tijd om te vluchten naar het eiland Salamis. Hier vond korte tijd later de zeeslag bij Salamis plaats waar de Perzische vloot vernietigd werd en de Perzen zich definitief moesten terugtrekken.

300 is een amusant spektakel. Het stripverhaal komt – zelfs vanaf de bank – goed tot leven en spat vol bombast van het scherm af. De historische relevantie is natuurlijk verwaarloosbaar maar het resultaat is – net zoals de tv-serie Rome en de speelfilm Gladiator - uitermate geslaagd.

Op drift

Tijdens een van mijn sporadische activiteiten buiten de deur - een blokje om ter bevordering van de bloedsomloop en de stoelgang - viel mijn oog op een ietwat vergeeld boekje. In de etalage van een Tilburgs antiquariaat lag een uitgave van K-J Huysmans Op drift. Het was alweer jaren geleden dat ik boek had gelezen. Anders dan zijn bekendste werk Tegenkeer, waar decadentie en mentaal verval de boventoon voeren, beschrijft Huysmans in deze novelle het dagelijkse leven van een onbetekende ambtenaar in het Parijs van de 19de eeuw. Zijn naam is Francois Pilenot en hoewel intelligent lijdt hij in alle opzichten een armoedig en bijna onzichtbaar bestaan. Zijn werk, vrije tijd, interesses en passies zijn doordrongen van een nietsontziende sleur. Ik voelde direct verwantschap, doch dit terzijde.

Pilenot is in de veertig; zijn moeilijke jeugd leek hij te hebben overwonnen toen hij als jongeling begon te werken. Er waren vrouwen, vrienden, drank en het leven leek hem zowaar toe te lachen. Maar met de jaren kwam aan dat alles een einde zodat zijn enige vreugde nu bestaat uit het vinden van een acceptabele maaltijd. Pilenots dagen zijn vervuld met sleur, de enige afwisseling zijn de meestal teleurstellende en misselijkmakende diners die hij voorgeschoteld krijgt in groezelige restaurant, bistros en gaarkeukens.

Hoewel tallozen deze troosteloze levens lijden en smakeloze maaltijden met hem nuttigen lijkt Pilenot als enige er voortdurend van te walgen. Alsof anderen er vrede mee hebben en er het beste van maken. Hij herinnert zich de spaarzame geluksmomenten van vroeger en weet dat hij dit nooit meer zal ervaren. Hoewel hij het geluk zoekt vindt hij alleen maar teleurstelling die zicht vertolkt in allesverzengende lethargie. Zoals Jean Pilenot zelf zegt:”Mensen zonder geld krijgen nooit het beste; alleen het ergste gebeurt”.

Op drift verscheen in 1882 en past in de school van het naturalisme, maar de inhoud is even actueel als 125 jaar geleden. Het meest opvallende is dat dit sombere leven op een spottende, bijna hilarische wijze is beschreven. Als lezer moet je regelmatig grinniken om de levensloop van de onfortuinlijke Pilenot. Willem Kloos, de bekendste van de Tachtigers, beschreef Huysmans als volgt: ‘Gij zijt geen man, gij zijt een vies verkrachter/van ‘s werelds eewge schoonheid’. Iemand die zo’n grauwe realiteit, zo levendig, welhaast optimistisch kan beschrijven, is als schrijver zeer geslaagd. Op drift is dan ook een pareltje dat naast ieders bank dient te liggen!

Onder de wateren

Als fervent bankhanger kom ik niet zo vaak bij de mensen thuis; ik ken eigenlijk ook niet zoveel mensen. Gelukkig ken ik U wel en ik verkies graag kwaliteit boven kwantiteit. In mijn kennissenkring zitten een paar aparte figuren, een van hen is Thierry de Kouterse. Geboren en getogen in Gent heeft hij een aantal jaren in Tilburg - waar een internationale studiebeurs al niet goed voor is - journalistiek gestudeerd en alwaar wij elkaar hebben ontmoet in de kantine van de mensa. Er zijn ongetwijfeld mooiere plekken denkbaar waar vriendschap kan ontstaan, maar niet in dit geval. Enfin, zodra Thierry klaar was met zijn studie ging hij voor het ANP naar het buitenland onder het kopje: correspondent buitenland. Om vanaf de bank wat meer in de wereld te staan, heb ik Thierry onlangs gevraagd - en bereid gevonden - voor de nodige input op deze bankhangsite te zorgen over het reilen en zeilen van de wereld om ons heen. Leest U mee? En let U niet teveel op zijn taalgebruik? Thierry heeft veel, en gewicht niet in het minste, maar geen talenknobbel.

Groot-Brittanië onder de wateren
23 juli 2007 door Thierry de Kouterse

Tientallen duizenden haarden hebben noch drinkwater noch elektriciteit. Het gaat om de slechtere overstromingen sinds 60 jaar. Het alarm overstroming wordt in Groot-Brittanië na de slechtere overstromingen gehandhaafd dan heeft gekend het land sinds zestig jaar. Het risico blijft hoog in bepaalde zones van het gebied van Londen, van Oxfordshire en Berkshire. Aan het westen van het land, in het gebied van Gloucester en Hereford, meer dan waren 48.000 haarden, onder het meest getroffen sinds de stortregens van vrijdag, zonder elektriciteit na de overstroming van een thermische centrale.

Het leger wordt eveneens aan bijdrage gezet. Ongeveer 150 soldaten van de Koninklijke Luchtmacht hebben de nacht om beschermingen op te richten doorgemaakt om te vermijden dat een andere centrale dichtbij Gloucester wordt overspoeld. Meer dan bleven 150.000 haarden particulier van drinkwater in deze zone na de overstroming zondag ochtend van een fabriek van waterzuivering, volgens cijfers die door de Britse media worden geleverd. Het leger is beginnen de bevolking in drinkwater met vrachtwagens te voeden. Talrijke wegen en de spoorwegverbindingen worden in het westen gesneden.

De Britse minister-president Gordon Brown heeft maandag ochtend in helikopter over de rampzones gevlogen en aan Gloucester gestopt. Van terugkeer in Londen heeft hij zich tegen de beschuldigingen van de oppositie op het gebrek aan voorbereiding van de regering verzet nadat een deel van de beschermingsinfrastructuren tegen de overstromingen werd overspoeld. Hij heeft niettemin een stijging van 200 miljoen boeken van de begroting gewijd aan de bescherming tegen de overstromingen aangekondigd.

Tot zover Thierry vanuit Londen. Wat ik wel, maar U nog niet weet is dat de werkdagen voor Thierry bestaan uit het plunderen van de minibar en zijn correspondenties bij elkaar te graaien op internet. En dat werkt - volgens eigen zeggen - heel goed. Tenslotte doen bijna alle succesvolle weblogs dit, dat heet burgerjournalistiek en het schijnt de toekomst te hebben. Misschien dat het nog 40 dagen kan blijven regenen?

Campinghygiëne aflevering 1: Schone coltruien

Vandaag de eerste aflevering in een reeks van praktische tips over persoonlijke hygiëne op de camping. Door het slechte weer dat momenteel West-Europa teistert, en de bijbehorende sfeerbeelden van klein persoonlijk leed in de diverse media, een aantal praktische aanwijzingen om de van comfort verstokte reiziger een hart onder de riem te steken. En die na het opvolgen van deze selectie tips hopelijk kan genieten van een warme maaltijd en een droge borstrok.

Een bijzonder getroffen – maar ten onrechte vergeten – groep onfortuinlijke reizigers zijn de Nederlandse schrijvers. Een dure reis naar een zonnig oord is voor sommige onbetaalbaar of past voor velen niet bij hun imago. Meer dan eens blijkt er op de vaderlandse campings ’s ochtends uit een doorweekte tent een onderkoeld auteur te komen, die zich schichtig een weg naar de openbare wasruimte baant. Vastklampend aan een douchemuntje wordt er getracht een nacht van kou en existentiële eenzaamheid te verdrijven door middel van een lauwe douche in een formica douchehokje, waar diverse fungi reeds vele jaren een veilig onderkomen hebben gevonden. Na enkele minuten stopt het karige straaltje lauwe water en gaat de rillend schrijver verder met het in ere stellen van zijn image.

De minste bezoedelde coltrui wordt binnenstebuiten gedraaid en bedekt onder het zwarte colbertje met de vettige kraag. Met wat verdroogde haarwax uit een achtergebleven Kruidvat-pot wordt aandachtig een nonchalant ogend kapsel gestileerd. De buitengewoon fors gemontuurde bril wordt schoongewreven en op de neusbrug gezet. Weldra verschijnt een hautaine blik in de spiegel. De scribent met de genadeloze scherpe pen en nog genadelozere scherpe blik is klaar voor de buitenwereld. “Campingwinkel, laat de croissants vers zijn, anders zal U het berouwen!”, klinkt vanuit zijn beringbaarde mond in de openbare wasruimte. Waarna hij minzaam naar de doorgebroken ochtendzon kijkt en zijn eerste welverdiende sigaret opsteekt.

Wat kunnen we hier van leren? Ga nooit kamperen – ook niet als u befaamd auteur bent – zonder het onvolprezen Wipp Express. Geen met oud zweet doordrenkte oksels van coltruien meer, hardnekkig vastgekoekte roos verdwijnt als sneeuw voor de zon en forse dosis pure Wipp Express bedekt de fungiflora in een oogwenk waardoor een heuse wellness-ervaring ontstaat. Hygiëne en vakantiegenot – ook voor de getormenteerde auteur – verzekerd!

Dagdromen

Leest U ze wel eens, die gratis krantjes waar je vooral op de treinstations mee wordt doodgegooid? De laatste aanwinst is DAG. Doch dat bleek een grote misvatting mijner zijde te zijn. DAG is namelijk niet een gratis krant, DAG is, en ik citeer:

‘… een nieuwe manier om iedereen van informatie te voorzien. Met DAG kun je elke dag - en nacht - op elk moment lezen, zien en horen wat er aan de hand is. Wanneer jij wilt, waar jij wilt. DAG schrijft niet alleen, DAG laat ook zien. Beeld bepaalt. … In een oogwenk brengt DAG je midden in het nieuws. Nieuws uit je eigen buurt of stad, Nederland of de hele wereld.’

Dat U het even weet en er niet te licht over denkt. Het gaat hier niet over een gratis krantje of iets in die trant. Het is namelijk een ‘nieuwe manier om iedereen van informatie te voorzien’. En gratis krantjes zijn niet nieuw. Evenmin als filmpjes van postzegelformaat op de mobiele telefoon of kiekjes op een website dat zijn.

DAG is echt heel nieuw! Hoewel er kranten en websites bestaan die DAG heten, hebben deze niéts met DAG te maken. En het wordt pas echt verwarrend als men antwoord zoekt op de vraag wat DAG wél is. Op welke nieuwe manier wordt U nu dagelijks van informatie voorzien? Bent U bijvoorbeeld vannacht nog van informatie voorzien door DAG? En gebeurde dat binnen een oogwenk terwijl U in dromenland lag? Is dat het geheim van DAG? Communiceren via dromen? Als dat zo is staan we oog in oog met een miraculeuze ontwikkeling waar de wereld versteld van gaat staan: DAGdromen! Ik kan niet wachten op de volgende editie!

To Twitter or not to Twitter

Dat is natuurlijk geen moeilijke vraag voor een weldenkend mens. Voor diegene onder U die Twitter nog niet kennen, een korte uitleg volgt. Twitter is een voormalige Oost-Duitse techniek die door de, eveneens voormalige Oost-Duitse, machorock-formatie Rammstein in 2001 internationale bekendheid verwierf. Hun nummer Zwitter van het album Mutter verspreidde zich in rap tempo over de wereld, met name in de Angelsaksische gebieden. In deze contreien is het voor de bewoners lastig de lettercombinatie ‘Zw’ correct uit te spreken. Er ontstond aldus een verbastering naar Tsssswitter. Dat verkoopt natuurlijk niet en zodoende zag Twitter al snel het licht. Op latere persingen van het Mutter-album ziet U dan ook dat de titel in Twitter is veranderd. Tevens is de tekst drastisch aangepast. Waar het origineel handelde over de liefdesgevoelens van hermafrodieten, gaat de Twitter-versie over de leefwereld en het existentiële narcisme van de internetgeneratie. Leest U mee?

Ich gehe anders durch den Tag
Ich bin der schönste Mensch von allen
Ich sehe wunderbare Dinge
Sie sind mir vorher gar nicht aufgefallen
Ich kann mich jeden Tag beglücken
Ich kann mir selber Rosen schicken
Da ist kein zweiter und kein dritter
Eins und eins das ist gleich

Zwitter Zwitter
Ich bin so verliebt
Zwitter Zwitter
Ich bin in mich verliebt

Vergelijken we dit met de hedendaagse versie Twitter dan zien we aanzienlijke verschillen:

@Mirroratwall: Corrie ik heb niet echt vakantie
@BDover: FYI hier regent het ook :)
@2626: weer thuis, wodka appelsap
@Brainfart: ga zo bammetjes doen met een oude vriendin van de middelbare school. Ze komt me ophalen in haar Porsche waarschuwde ze me ; )
@Myself: ik ben geil!
@Camaway: bezorgen ze ook per boot? Hier aardbeien, ijs en balsamico.
@2626: Ik zit met iemand te praten die het dubbelconcert van Froger en Joling in concertgebouw heeft meegemaakt.
@Myself: Au. Hoofdpijn. Was pappie er maar om me toe te dekken
@Shitthruastraw: zij maakte zich zorgen of ik het niet ordi vond...nou ja....

U begrijpt dat dit een wereldhit is die zijn weerga niet kent. Zulke originele, persoonlijke nummers zijn uniek! Dit raakt je in je diepste menszijn. Zeker in verontrustende tijden van maatschappelijke onzekerheid, polariserende secularisatie en vervreemdende individualisatie zoeken mensen houvast. Twitter geeft die en is daarom het beste wat de mensheid is overkomen sinds - ik noem maar wat - stromend water, penicilline en de mobiele telefoon. Twittert U al?

Lichamelijke Oefening

Als je veel op of nabij de bank verkeert is een van de meest voor de hand liggende activiteiten lezen. Zo las ik onlangs Lichamelijke Oefening. De nederlandse bioloog, schrijver en rasoptimist Midas Dekkers gaat in zijn laatste schrijven lijnrecht in tegen de algemene overtuiging dat sport en lichaamsbeweging goed en gezond zijn. U begrijpt dat hij in mijn geval niet tegen dovemansoren spreekt.

Dekkers ziet ze soms voorbij komen als hij in het bos is. Hijgende mannen van middelbare leeftijd in een gifpaars joggingpak met de tekst ‘Survival of the fittest’ op hun rug. Vrouwen die paden onveilig maken met hun skistokken in de hand. In Lichamelijke oefening bestudeert de bioloog de homo adidas. Hij veegt flink de vloer aan met een aantal mythen over sport en beweging. Sport is niet natuurlijk, want geen enkel dier doet aan sport en dat het zou verbroederen klopt evenmin, aldus Dekkers. Bovendien is er geen enkel statistisch of wetenschappelijk bewijs dat je er ouder van zou worden.

Het tegendeel lijkt eerder waar te zijn. Talloze mensen strompelen met een sportblessure rond. De kosten in de vorm van ziekteverzuim en medische kosten komen zo deels op het conto van de niet-sportende medemens. En in landen waar het meest wordt gesport (Amerika bij uitstek) wonen de meeste dikkerds. Midas beschrijft op inzichtelijke en zeer vermakelijke wijze de geschiedenis van sport en de heersende opvattingen (of beter gezegd misvattingen) over sport.

Het enige minpunt van dit boek is de herhaling, sommige onderwerpen en ideeën komen een aantal keren terug. En dat is nergens nodig voor. Voor het overige is het boek een aanrader. Vooral voor een ieder die (nog) niet besmet is met het sportvirus. Maar ook zeer geschikt voor hen die al fanatisch aan de fysieke welgesteldheid van hun lichaam werken. Als is het maar voor de boodschap ‘gezondheid eindigt, waar topsport begint’ onder de aandacht te brengen. Maar dat laatste wist U ongetwijfeld al, anders zaten we hier niet.

In het online archief van VPRO's Boeken op TV kunt U een interview met Midas Dekkers over Lichamelijke Oefening bekijken. Als geen ander brengt hij de essentie van het boek tot leven.

1600 Watt

Tijd vliegt als men slaapt op de bank. Dat hoef ik U vast niet uit te leggen. Evenmin dat men niet bepaald uigerust Morpheus armen verlaat als desbetreffende slaapplaats een minimalistische tweezitter blijkt te zijn. Lieden in het bezit van een respectabele lengte worden in dit geval wakker met óf een knik in hun nek óf trombose-kuiten. Wat begon als een verkwikkende dutje, eindigt in vleselijke malaise.

Mocht het U enige troost bieden, het is niet alleen maar kommer en kwel zodra U op de hoeven staat. De oplossing om het fysieke ongerief goed te kunnen verduren is een frisse bovenkamer. Of op zijn minst niet al te onfris. Mocht u het vergelijken met het permanente slaapvertrek in Uw woning, dan denk ik aan een wekelijkse zuigbeurt (minimaal 1600 Watt en een lege zak) in combinatie met het dagelijks opkloppen van de hoofdkussens. Niet voor niets zei Nietzsche dat men ideeën krijgt van het wandelen. Wat meteen maakt dat Sankara ongelijk heeft met zijn stelling dat wandelen de gedachte verjaagt. Niet alleen omdat ik Nietzsche eerder geloof dan Sankara (die overigens tot ruim na zijn 45ste bij zijn moeder woonde die bekend stond om haar ijver in de huishouding), maar omdat ik vanuit de praktijk spreek en tweewekelijks ervaar hoeveel inspiratie ik krijg van huishoudelijke activiteiten waardoor de bovenkooi op orde wordt gebracht.

Ik zie U denken:"waar gaat dit lulverhaal over?" Dat vraag ik mij ook af en het antwoord hierop moet ik U vooralsnog schuldig blijven. Feit is dat ik vanavond uiterst beroerd heb gelegen en binnenkort echt moet gaan uitzien naar een driezitter.

Daar komen brokken van

Dries is zojuist over zijn nek gegaan. Gelukkig niet op de bank waar hij bleker en bleker zat te worden, maar gewoon op de pot die hij net op tijd bereikte. De brokken schenen er in het rond te vliegen. Dat krijg je ervan als je op een snikhete dag sushi gaat eten bij een Japanner met een Tilburgs accent. Nu heb ik diezelfde sushi ook gegeten, maar niet de sloten bier waarmee Dries ’t geheel wegspoelde. Wellicht dat een en ander met elkaar samenhangt. We kennen elkaar al jaren, maar dat was niet de reden dat we daar zaten. We hadden namelijk afgesproken om zijn nieuwe project te bespreken. Internet is namelijk helemaal de bom volgens Dries en als je niet de boot wil missen moet je online goed bezig zijn.

Dat van die boot missen is sinds de gebarsten internetzeepbel een heikel punt bij Dries. Hij was rond de eeuwwisseling druk bezig met spraakherkenningsoftware en om de kosten te drukken had hij een groot deel van de werkzaamheden ge-outsourced. Programmeren konden ze wel in de Oekraïne, maar hun Nederlandse vertalingen sloeg als een tang op een varken. Ik heb Dries er destijds nog zo voor gewaarschuwd, maar luisteren? Ho maar! Dat zie je vaker bij visionairs, vanaf hun goddelijke hoogte zien ze het grote geheel, maar ze zijn totaal niet bezig met de praktijk. Kortom, een beursgang zat er niet in en Dries was zijn Zilvervloot spaarcenten kwijt. Maar je bent entrepreneur of niet, dus Dries heeft nieuwe grootse plannen.

Tijdens de sushi-lunch deed hij hieromtrent een en ander uit de doeken. Ik stond er van te kijken, dit had ik niet verwacht! Het internet versnellen met gefilterde gier, sociale netwerken smeren met koolzaadolie en glasvezel vervangen door hennep. Was dit de Dries die ik zo goed kende? We hadden nog samen in Nuenen op de kazerne gezeten. Totdat ik eraf flikkerde en drie dagen in de ziekenboeg lag. Samen ons eerste vriendinnetje gedeeld, zelfs een keer tegelijkertijd. Al 15 jaar denk je elkaar te kennen en dan dit. Van welke zotheid was hij bevangen? En hoe zou ik hem van deze waanideeën kunnen bevrijden? Daar zal ik later op terug komen, eerst naar de uitwerking van zijn idiote plan.

En zo gaat het nog pagina's lang door en zulke epistels als hierboven krijg ik regelmatig toegestuurd. Totaal onbekenden – althans voor mij – brengen mijn persoon in verband met van alles en nog wat. Of ze gebruiken aliassen alsof ze bang zijn dat ik ze herken. Alsof ze iets te verbergen of te vrezen hebben. Waarom vraag ik U? Afgunst? Willekeur? Smaad? Ongein? Geen flauw idee. Amusant vind ik het overigens wel. Meestal print ik ze uit en aan het eind van de week lees ik ze door. Onderuit hangend op de bank werkt dat heel ontspannend. Een aanrader, zeker als u de slaap moeilijk kunt vatten. Wellicht moet ik ze een keer bundelen in een boekje: Brieven aan een bankhanger. Kluun en Sonja, ik kom eraan!

Op eenzame hoogte

Vanaf volgende week zal mijn huis 42.500 boeken rijker zijn. En ik een fors aantal vierkante meter woongenot armer. Drastisch zal ook mijn uitzicht veranderen. Ramen zullen nog maar mondjesmaat licht doorlaten en alles zal in een karmijnroze gloed zijn gehuld. Het betreft hier namelijk 42.500 identieke exemplaren. In een karmijnroze omslag. Zover het oog reikt – althans vanaf mijn bank – zal ik eenvormige stapels boeken zien. Her en der zal een beschadigd exemplaar een aangename afwisseling van het uitzicht zijn, want ongetwijfeld zal het aankomende transport slachtoffers eisen.

Wel heb ik mijn twijfels of er voldoende ruimte is voor mijn bank, maar die kan ik natuurlijk ook óp de boeken zetten. Onderuithangend zal ik uitkijken over een karmijnroze zee van literatuur. Is er een betere situatie denkbaar om de toekomst te overzien? Wellicht kan ik de beschadigde boeken zo stapelen dat er een trap naar deze hogere sferen ontstaat. Wel zo handig als U even langskomt voor een goed gesprek en naverwante koffie. Of als ik na zes bakken leut naar het toilet moet; ik ga natuurlijk niet mijn uitzicht onderzeiken! Doch deze praktische bezwaren vallen in het niet bij iets dat mij meer verontrust. Want hoe goed ik het desbetreffende boek ook vind, mijn grootste gevecht zal op het esthetisch vlak liggen. Ik vind karmijnroze namelijk een foeilelijke - welhaast stuitende - kleur. Maar dat gevecht zal ik op eenzame hoogte aangaan.

Overigens weet U nu waarschijnlijk wel al wat Uw verjaardagscadeau zal zijn.

Kijkvoer

Mocht U - net als ik op dit moment - op de bank hangen, dan kunt u dit schrijven alleen tot U nemen door middel van een beeldscherm waar U naar kijkt. Of een beamer voor de patsers onder U, daar wil van af zijn. Maar om een kort verhaal daadwerkelijk kort te houden, wil ik U deze kijktip doen toekomen. Vooral Roger Scruton is een aanbevelenswaardige keuze. Hij leidt U in ruim anderhalf uur rond door zijn conservatieve denk- en leefwereld. Waarschijnlijk haalt U daar meer voldoening uit dan nog langer op dit weblog rond te struinen. En wellicht leert U ook nog waar Abraham de mosterd vandaan haalt!

Een nieuwe muziekluisterstoel

Vandaag is hij binnengekomen, de Rolls Royce onder de stoelen! Na maanden zoeken naar de ultieme muziekluisterstoel slaagde ik afgelopen maand in Antwerpen; het was een druilerige dag maar juist toen ik over de brug terugkeerde naar mijn hotel zag ik hem staan. Voor het raam van een luxe loft aan de Schelde. Deze moeder-aller-muziekluisterstoelen zou mijn droom om de optimale muziekextase te bereiken mogelijk maken. Althans dat was mijn hoop, daar ik er nog geen plaats in had kunnen nemen. Met mijn Nokia N95 maakte ik een paar kekke plaatjes en de zoektocht naar een dealer danwel importeur kon - zodra ik thuis zou zijn - via internet kunnen aanvangen.

Pardon, heb ik bovenstaande daadwerkelijk getypt? Mein Himmel, het is waar wat ze zeggen: 'waar je mee omgaat, daar raak je mee besmet'. Dat krijg je ervan als je teveel weblogs leest. Ik begin gewoon dagelijkse futiliteiten aan de buitenwereld mee te delen! Heb ik mij afgevraagd of iemand hier op zit te wachten? Dacht ik dat er mensen waren die interesse hebben in deze ontboezemingen der huislijke aard? Een muziekluisterstoel, het kan toch niet gekker worden?

U begrijpt, ik ga nu even op de bank hangen om de waan van de dag af te schudden. Schrijven over nietszeggende dingen, wat is in mij gevlogen? Doet U ook voorzichtig?

Censuur in blogland

Censuur is van alle tijden. Van mensen die niet wilden zwijgen en een onprettig eind tegemoet zagen tot geschreven woorden die in vlammen opgingen. Niets nieuws onder de zon. Voor alle duidelijkheid, censuur betekent volgens de Van Dale:

cen·suur (de ~ (v.), -suren)
1 overheidstoezicht op voor publicatie bestemde werken of op brieven, met de bevoegdheid daaruit gedeelten te schrappen of te verbieden
2 kerkelijk toezicht op zuiverheid in leer en levenswandel

Afgelopen decennia kende Nederland - in tegenstelling tot eerdere periodes - weinig censuur. Met de opkomst van de burgerjournalistiek (o ironie der taal) en de explosieve groei van weblogs zijn miljoenen mensen meningen gaan ventileren. Met alle gevolgen van dien. Tussen de goedbedoelde epistels zit een flinke dosis ellende; van aanstootgevend achterklap tot verderfelijke ideeën. Veel websites weten niet hoe met reacties om te gaan, positieve comments daargelaten. Maar zodra er kritiek, vuilbekkerij of satire aan de pas komt blijkt hoe kortzichtig deze ruimdenkende webklerken zijn. Dan wordt er druk overlegd, van schande gesproken en rucksichloos gecensureerd. Baas in eigen buurtkrantje is het ongeschreven motto.

“Doen alle weblogs dat?”, vraagt U. Natuurlijk niet, maar helaas hebben zelfs de zelfbenoemde experts het vaak niet in orde. Dat bleek gisteren bij m’n reactie op een tenenkrommende posting op Marketingfacts. Een bedroevend muzikaal experiment werd daar en masse de hemel in geprezen. Superlatieven kwam de in crowd te kort en wat werkt op zulke momenten beter dan de knuppel in het hoenderhok te gooien? Met een dikke knipoog naar Geenstijl flanste ik het volgende in elkaar:

"Wat een nummer, ongelofelijk! het komt me wel enigszins bekend voor, is het een cover van de Jostiband? Het kan in ieder geval zo als openingstune worden gebruikt bij de aankomende paralympics! Niets meer aan doen! Ga zo door!

Dat bepaalde mensen menen dat ze muzikaal zijn is tot daar aan toe. Wie moest er tenslotte niet lachen bij het aanschouwen van de zingende Hilbrand Nawijn in So you wannabe a popstar? Maar er zijn natuurlijk grenzen. Wansmaak dient – mede vanuit didactisch oogpunt - niet gestimuleerd te worden en dit pluggen van een waardeloos nummer slaat nergens op. Als het – zoals hierboven gesteld – gaat om het aantonen van de marketingkracht van blogs, ga dan iets promoten wat wel kwaliteit heeft.

Door al deze aandacht gaan sommige individuen dadelijk nog denken dat het niet eens zo’n heel slecht nummer is. Zul je zien dat deze dromer dadelijk nog meer dingen gaat doen! Ik noem maar wat: een televisieprogramma beginnen met Zomaarwatoninteressantegasten. Een heuse CD opnemen en hier grote-mensen-geld voor vragen. Een fotoboek waarin hij Ben Tiggelaar en Poeh-beer ontmoet en er kosmische geheimen worden geopenbaard en bevrijdende wijsheden opgedaan. Niet doen dus.

Kortom, schoenmaker blijf bij je leest. Marketeers ga vermarkten; winkelpersoneel ga schappen vullen en dromers: doe es goed slapen en morgen fris weer op! Je kan het!"

Ik geef toe: nogal lomp, kort door de bocht maar hier moet op gereageerd worden. Dat was althans de logische gedachte achter deze reactie. Doch niets van dit alles. Al vlug werd de posting door de ‘redactie’ – die in het echte leven werkzaam is in de wereld om ons heen, U bent gewaarschuwd lezer – verwijderd. Om vervolgens te worden teruggeplaatst. En weer verwijderd. De daadkrachtige redactieleden Twitterden overuren om dit probleem te verhapstukken. Waar waren de redactiestatuten, wat is vrijheid van meningsuiting, waar is de twitterarcheoloog als je hem nodig hebt (pun intended) en het zal toch niet echt afkomstig zijn van Geenstijl?

Commotie alom, maar door simpelweg te censureren keerde uiteindelijk de rust terug. Bovendien werd automatisch het IP-nummer geblokkeerd en doorverwezen naar de Zapp-website. Bloggend marketingland kon met een gerust hart gaan slapen. En dromen hoe ze interactie met de klant aangaan. Dat ze online reputatiemanagement onder de knie hebben. En dat ze van Aalten tot Breskens innoverend bezig zijn. Slaap zacht.